Santali story कुड़ा़य

कुड़ा़य SANTALI STORY

Santali story कुड़ा़य – आर तिमिन दिन नोङका लाङ ताँहेना हें चोङ ओकोय ला़य के। चा़करी आ़वरी ञाम हा़बिज् चेद् हों बाङ ला़युगोक काना। बाङ हा़बिज् दो इञ गे खोरचा़ञ एम हाताड़ा।

ओना दो आर हुयूक् ते?

दा़हना़ को हेनाक् तिञा। इना़ कोते लाङ चालाव हानताड़ा।

तिन दिन ओनका दो। बाडाय गेयाम दुड़ूब्-दुड़ूब् जोम लेखान सानामाक् चाबाक्-आ।

मेनखान, कुमा़ङ आर दादा तेको ओका लेका चोङ तेबाक् आकाद् को लेकाञ बुजेदा।

सा़री से?

होय, बा़ड़ती काय ते उनि लोमपोट लोगेन। मिद् दिन सोयदा किरिञ खोन रूवा़ड़ ओक्ते आज् रिन गाते ठेनटा, चोपे आर ठुमपु तेको चेद् को चो इञ ञुतुम को थुति कान ताँहेद्।

ओनका काथा?

ओनकाञ मेनेद् बालाङ बिलोमा। बाङखान लाङ ञिरा।

ओकाते?

जाहाँ सेद् गे।

बाङ-आ ओनका दो बाङ। जाहाँनाक् का़मी तेगे हुयूक्-आ बाङखान सुदरी लाङ का़मीया।

ओनका का़मी दो बाङ ठिकुक्-आ। बाम दाड़ेक्-आ।

इञ आम ठिक लाङ ताहेंन खान चिली हों बाको लेवे दाड़ेयालाङ-आ।

सिंगा़ड़ बेड़ा रेल ला़यिन धारे खिजुर आर कायरा दारे लाटा रे कोड़ा आर कुड़ी मेनेक माधोब आर मादेमुनी तिकिन किन मोपोसुली जोङ काना। मोने जिवी तोपोल आकान ता़किन खोन नोवा आयतान गे आ़किनाक् आसरा। ताक किन ञाम लेखान दुला़ड़ सिबील काथा किन थुतिया।

नामाल दिसोम रेयाक् मिद्टा़ङ रा़सी आ़तु। चेतान कुलही रे दिकु से छा़तिक जा़त आर लातार कुलही रेदो सानताड़ हेनाक् आकाद् कोवा। सुपुलुक सापाहोब्। मिद् बार घेंगा हुयूक् रेहों आको तेगे को सिगिला। मेनखान जा़त धोरोम ताड़ाम पारोम रेदो तापाम गोपोज्।

Santali story कुड़ा़य – एनते रेहों सिबिल दुपुला़ड़ एपेम चापाल बाङ कोम आकाना। ताक ञाम आकाद् से लाटा कोरे, हाट पाता कोरे कोड़ा कुड़ी को रोमोज जाङ काना।

दिकु टोला रे माधोब तेको दोको काना माहाजोन, आपात तेदाक् का़मी पाटा गे दादात तेद् एय साब् आकादा। कॉलेज पाड़हाव बा़गी काते माधोबा दो दादा साँव का़मी रेय आ़चु आकाना।

मादे मा़य दो आपात टुवा़र। काकात तेको साँव बाय पोटाव लेन ते मामो तेको ओड़ाक् रे हेनाक् किना। मामो किसुन टुडू आ़ँडया़ किसा़ण। नुकिनाक् हामाल का़मी हों बाय बुज लेदा। मामो रेन होपोन एरा को साँव मादे मा़य होंय पाड़हाक् काना।

पुयलू जाहाँ हिलोक् किन ञापाम एना इना़ हिलोक् दो थुति तामासा गे गाते गापाते लेका। तायोम दोकिन गाढाव इदि केदा।

जाहाँ तिना़क् उकु दानाङ का़मी ले रेहों मिद् दिन बाङ मिद् दिन सोदोर सामाङ-ओक् गेया।

सानताड़ कोड़ा ला़खा़य आ़डि लेकान लोछना ते मादे साँव मेसाक् ए छुटा़व आकाना। मेन दो मादे टेरा तेहों बाय कोयोक् लेगाया। नोवाँ रा़गी रिस ते ला़खा़य नुय कुड़ी पिछा़ रेय लागाव आकाना। आ़खिर रे मादे आर बाधोब बाङ किन पारोम दाड़ेयाक् ना। काथा-काथा ते टोला पाड़ा होड़ को बाडाय ञाम केदा। मामोत ठेन हों काथा दो सेटेरेना।

जाव दिन लेका इना़ हिलोक् हों ओना लाटा रेकिन ञाम आकाना। थुति रे लाबाधिया़व। नोवा ताक रे ला़खा़य बार पे होड़ साँव तेय एसेद् केद् किना।

तेहेञ दो पाचान झा़ली रे सेंदरा बोन पाड़ाव आकाद् किना, ला़खा़य ए मेन केदा।

एँगाते बोन पिटा़व मारसाल किना कोड़ा कोको ला़य केदा।

बाङ-आ कोड़ा सुमुङ गेबो सासेत एया ला़खा़य ए मेन केदा। मादे, दु आम दो ओड़ाक् सेनोक् मे। ठास मेनते माधोब चेटाक् काते मेता देयाय – आपे रिन कुड़ी दो ओकोय याय आ़ँडिजेद् कोवा? धुरा़हा़ का़ँही कार।

बोयहा इञाक् दोस दो बाङ काना, आज् गे। माधोब ए मेन केदा।

निजेराक् फोरफुनदी कुड़ीय दोसे काना। कोड़ा कोको ला़य केदा।

इना़ हिलोक् दो आ़कुलोक् लेका दाल बाड़ा काते को आड़ाक् कादेया। ओड़ाक् हेज् मादे मा़य दो रोहेद् एगेर बाड़ा काते बाङ बाहेरोक् को मेतादेया।

ओनते दाल जोम माधोब आ़डि आँट ओपोमान ए बुझा़व केदा। रिकिड़ानाय मादे मा़य दो आ़गुये तेगे हुयूक्-आ। मोने जिवी ता़किन नुना़क् उरिज् आकाना जे उनि बाङखान नुय बाङ, नुय बाङखान उनि बाङ किन ताहें दाड़ेयाक्-आ।

बाङ दो चाँदो दिया़ बाङ दो ञापामोक् गे लिखोन हेनाक् ता़किन। मिद् दिन ञामाप ताक सा़री तेहों फाबावाद् किना। इना़ हिलोक् दो मादे मामो तेको ओड़ाक् रे चेद् चोङ को बोंगा बुरूक् कान ताहें काना। होड़ को जोहोड़ हेनाक् को ताक रे मादे मा़य हुपुज् मेनते बाड़गे सेन ओडोक सोझे ओना कायरा लाटाय बोलोयेना। ञेलेयाय निझुम ए दुड़ुब् आकाना माधोब। दुड़ुब् पानतेय मेता देया – देलाङ तेहेञ दो जाहाँ सेद् गेलाङ ञिरा नित गे।

ओका लाङ सेनोक्-आ?

माधोब ए मेन केदा, देलाङ ओड़ाक् गेञ इदि मेया आलाङ आक् काथा दादाञ ला़य आकावादेया। उनि दो आम इदि गेय रेबेन आकाना।

सा़री? एनखान मा आ़डि नापाय।

इञ मा लाहा रेगिञ मेता आकावाद् मे ओड़ाक् गेञ इदि मेया। ञेल कोवा़ञ नुकु सानताड़।

देलाङ एनखान बालाङ बिलोमा। मादे मेन केदाय।

होय देलाङ। आ़डि साँहोस माधोब ए ला़य केदा।

ती सापाब् माधोम मादे ओड़ाक् किन बोलोयेना। हिली दादा चेद् हों बाङ किन मेन लेदा। बोरचोङ नापाय तेकिन आताङ दाराम केद् किना। दादावाक् काथा – आ़किन गेसे किन बुझा़वा। बुगी बा़ड़िज् आ़किन गेकिन साँबड़ावा।

बा़रसिञ पे माहा पारोमेना। ओकोय हों चेद् जाहाँनाक् बाको ञुम बाड़ा लेदा। मादे मुनी दो माधोब रा़सका़ दोरया रेकिन उनुमेना।

मेनखान नोवा रा़सका़ जा़सती दिन बाङ ताहें लेना। आचका गे मिद् दिन आ़तु मोड़े होड़ सोंगे काते मामोत तेद् माधोब तेको ओड़ाक् तेय हेज् एना। आ़तु रेन बार पे होड़ साँव ला़खा़य हेनाया। दा़बी ताको गोनोङ एमोक् हुयूक्-आ।

गुलमाल आँजोम मादे मा़य ओड़ाक् भितरी खोन ओडोक माधोब पानते रे तिंगु कातेय मेन केदा – मामो गोनोङ टाका दो बाङ लिञ एमोक्-आ आर आँजोम बिन आ़बिन ओड़ाक् खोन दो लिञ ओडोक हेज् आकाना।

थिरूक् मे आम दो चेद् हों बाङ ले मेतावाम काना। चेले या माधोब, एमोक् आम से बाङ?

बा़ञ एमोक्-आ। गोज् गोदोक् रेहोञ, हेज् आकान होड़ नोवा काथा आँजोम गेको ता़ँगी आकादा। रोड़ साँव गे सोदोर सामाङ को माक् गोज् केद् किना। हितला़य आते गा़रूम गेको रूवा़ड़ एना।

जा़त धोरोम रेयाक् ओपोमान को हाला केदा। ओकोय हों बाको बुज तेबाक् लेदा नुकिनाक् जिवी गा़हीर सिबील।

दोसार हिलोक् थाना खोन दारोगा आ़डि साँगे सिपा़ही साँवते हेज् काते नुकु का़य आकाद् को तोल काते को इदि केद् कोवा।

:- HORO PRASAD MURMU

[ratings]